Verhala van Sini Monnereau

Er valt echt een hoop te kiezen als je met pensioen gaat

Sini Monnereau werkt al meer dan 35 jaar bij het ROC Mondriaan. Op dit moment als beleidsmedewerker en pensioenvoorlichter.

In 2000 werd ik hoofd van de personeels- en salarisadministratie. Dit was na een grote fusie tussen twee MBO scholen. We hadden toen ongeveer 2500 mensen in dienst. In de afgelopen paar jaar merkte ik dat deze baan toch wel zwaar werd. Er kwam een werkdrukplan met allerlei werkdruk verlichtende zaken. Daar stond ook bij dat het Mondriaan wat meer wilde gaan doen aan pensioenvoorlichting. Ik dacht, dát is wat voor mij. Volgend jaar is mijn AOW datum daar, dus het was voor mij bovendien een hele mooie kans om een stapje terug te doen en de laatste drie jaar nog eens iets anders te doen. Ik heb de hele pensioenvoorlichting hier opgezet. Tot die tijd was er eigenlijk niks hier op school. We verwezen mensen met vragen altijd naar het ABP. Nu kunnen ze bij mij terecht. En het mooie is, als ík straks met pensioen ga, dan staat mijn opvolger al klaar.

Ik heb zo’n 90 tot 100 gesprekken per jaar met mensen die meer willen weten over pensioen. Dat is met name de categorie vijfenvijftig plus. Sommige mensen hebben het allemaal zelf uitgezocht. Anderen komen vrij blanco bij me. Hun laat ik alle mogelijkheden zien die er zijn, want er valt echt een hoop te kiezen als je met pensioen gaat. Ik probeer altijd heel open voor te lichten, zodat mensen de gevolgen van hun keuzes goed kunnen overzien. De eye-openers die ik hun kan geven, waar ze serieus over gaan nadenken – dat is mooi om te zien.

Wat mij altijd is bijgebleven is, is een collega die ontzettend overspannen was en het afkeurtraject van het UWV in moest. Zij zat vlak voor haar pensioen, ik geloof dat ze net 66 was. Ze belde mij op en wilde voorlichting over hoe het zat, wat we moesten regelen met het ABP als zij arbeidsongeschikt uit dienst zou gaan en wat voor een gevolgen dat zou hebben. Toen ik een afspraak wilde maken, bleek al gauw dat ze eigenlijk niet in staat was om op het werk te komen. Ik ben bij haar thuis langsgegaan en toen bleek dat ze zo’n ontzettende stress had over dat UWV-traject dat ik zei: “Je kan ook met keuzepensioen gaan. Prepensioen. Het is qua geld misschien niet de verstandigste keuze maar het is wel stressverminderend.’ Ik heb de keuze bij haar gelaten en haar geadviseerd er goed over na te denken. Om met haar man en desnoods met haar kinderen te bespreken hoe ze dit wilde aanpakken. Ik heb haar de opties voorgelegd, en benadrukt dat het haar wel gewoon geld scheelt. Ik had erg te doen met deze mevrouw. Dan ga je toch ineens naar keuzes kijken en is geld misschien wat minder belangrijk voor je. Drie weken later belde ze me. Ze was erg blij met de geboden keuzes en na overleg met familie en vrienden is zij tot de keuze gekomen om met ABP keuzepensioen te gaan. Ze bedankte me heel erg, en ik kreeg een grote bos bloemen van haar…