Verhaal van Patricia Nelissen

Dankbaar dat we samen kunnen gaan genieten

Ik werk sinds kort bij de rechtbank, bouw daarom pensioen op bij ABP. Daarvoor werkte ik bij de Rabobank. Ook daar heb ik een heel goed pensioen opgebouwd. Bij de Rabobank zat ik in de financiële sector, waar je mensen tegen komt die het niet zo goed geregeld hebben. En dat zijn van die momenten waarop je denkt: “Ja, ik heb een goede werkgever en als ik de leeftijd heb bereikt waarop ik kan stoppen, dan kan ik mijn leven blijven leiden zoals ik dat nu leid.” Dat is niet voor iedereen weg gelegd. 

Je komt soms mensen tegen die geen pensioen hebben opgebouwd. Ik merk het zelfs nu in mijn directe omgeving bij de rechtbank. Eén van mijn collega’s heeft in de advocatuur gewerkt. Zij heeft daar nooit pensioen opgebouwd. En als je dan kijkt naar het pensioenoverzicht dat ik van ABP krijg en wat ik van de Rabobank krijg: dat is toch een heel groot verschil. Dat zijn de momenten waarop je je realiseert dat je een heel goede werkgever hebt. Natuurlijk werk je er ook zelf voor, maar toch fijn dat mijn werkgever dat heeft geregeld. Een ander voorbeeld is als je zelfstandig bent. Ik ken mensen in mijn directe omgeving die zelfstandig zijn geweest en op wat oudere leeftijd zijn. Dan merk je dat ze het nu minder hebben. Dan zie je dat zelf je pensioen regelen moeilijker is dan dat het door een groot bedrijf voor je wordt geregeld. 

Ik ben 52, ik moet nog een tijdje, maar we hebben het er wel vaker samen over, dat er dadelijk een moment komt waarop je met pensioen gaat… Nu heb je nog de zorg voor je kinderen. We hebben een dochter van 13, bijna 14 en een zoon van 15. Daarvoor regel je van alles en nog wat. Met sporten bijvoorbeeld – Sanne zit op hockey – dan moet je soms naar Eindhoven. Dat zijn van die momenten, dan zitten we samen in de auto en zeggen we tegen elkaar: als we dat niet meer hoeven… dan is het genieten. Dan doen we nu natuurlijk ook, maar later is ‘anders genieten’. Dan is het gewoon: “Wat zullen we eens gaan doen?” Vrijheid, blijheid. De kinderen gaan nu naar het voortgezet onderwijs en als de kinderen dadelijk het huis uit zijn dan heb je ook die kosten niet meer. En dan kunnen we bijvoorbeeld op vakantie buiten het hoogseizoen en hier en dan ook eens een weekendje weg. Toen mijn man Marc 5 jaar geleden op zoek was naar een andere baan, hebben we een totaalplaatje gemaakt. En dan realiseer je je: “We hebben het goed geregeld! Later kan ik samen met Marc gaan genieten!” Dat geeft me een fijn gevoel, een gerust gevoel. 

Ik realiseer me tegelijkertijd ook dat het pensioen niet kan blijven zoals het nu is. Dat het niet meer haalbaar en betaalbaar is. Dat het in de toekomst, voor de generatie van onze kinderen, minder goed geregeld zal zijn dan dat voor ons nu het geval is. Gezien de toekomstige en economische ontwikkelingen, zullen mensen zelf meer aan de slag moeten met hoe je je eigen pensioen regelt als aanvulling. Ik wens de jongere generatie eigenlijk hetzelfde toe als wij nu hebben: een goed pensioen om later van te genieten… 

Deel deze pagina