Verhaal van Joost van der Weiden

Een lang leven lang solidariteit

Het was in de tijd van rond… ja wat was het… ik denk in de periode van 2005 tot 2009. In diezelfde tijd bezocht ABP altijd de 100-jarigen. Dat vonden ze toen heel speciaal en daar wilden ze aandacht aan besteden, aan mensen die 100 jaar werden. Dat vind ik al heel bijzonder, dat je je als pensioenfonds realiseert dat 100 worden een enorme mijlpaal is voor mensen. Ze hadden voor die bezoekjes trouwens niet apart iemand in dienst. Dat deden oud-collega’s als ze zelf met pensioen waren gegaan. 

Zo ook een collega van mij die na zijn pensionering iets wilde blijven doen. Die reed zo het hele land door naar 100-jarigen. Het aantal 100-jarigen nam elk jaar fors toe. Als ik me goed herinner van zo’n 120 in 2007 naar 230 in 2010 . En dat bezoek was dan of bij mensen thuis of in de feestzaal. Soms werden ze ook op het gemeentehuis ontvangen. En dan nam hij een bos bloemen mee en dan hield ‘ie een persoonlijk toespraakje. Daarvoor keek hij in het dossier van die 100-jarigen. Hij kreeg gewoon een lijst met namen en dan plande hij afspraken in, sprong  de auto in en croste het hele land door, haha… 

Er zijn een paar dingen die ik me daarvan herinner. Dat het aantal 100-jarigen enorm snel steeg. En dat hij vertelde dat hij er met alle egards behandeld werd. Omdat ‘ie van ABP kwam. Dat was toch het pensioenfonds en dat zorgde voor het geld van die mensen, al jarenlang. Want ze waren inmiddels zo’n 40, 50 jaar met pensioen. Dus die mensen keken daar echt tegen op. Die collega zei altijd: “Dan mocht eerst de burgemeester iets vertellen en daarna het ABP”, haha. Ze vonden het geweldig dat ABP daar aandacht voor had, dat ze 100 waren geworden. Maar ook dat ABP al jaren voor hen zorgde. 

Dat was al heel bijzonder. Het meest bijzondere vind ik echter dat de pensioensector zoals we die in Nederland kennen, het collectieve pensioen, het verschil kan maken. Zo was er een deelnemer die 100 werd en al op heel jonge leeftijd weduwe was geworden. Het was een actieve, kwieke mevrouw. Zij was getrouwd met een verkeersvlieger en die was verongelukt. De vrouw was nooit hertrouwd, maar zij had dus heel haar leven lang een weduwepensioen gekregen. Ja, dat heeft natuurlijk wel met ‘heel veel solidariteit’ te maken. Want je hebt een hele grote pot met geld, waar iedereen iets in stopt, en ook nog iets extra’s voor als in iemands leven iets erg tegenvalt. Zoals bij deze mevrouw. Die werd weduwe toen ze een jaar of 26 was. Dus zij heeft haar hele leven een bestaanszekerheid ontleend aan het feit dat haar man bij ABP pensioen opbouwde. Dat vind ik heel indrukwekkend.  Het was rond 2007 dat zij 100 jaar werd. Zij was dus van 1907. Dus dat gebeurde ergens in de buurt van, wat zal het zijn, 1933 ofzo. Als je dat op je in laat werken… Dat iemand vanaf 1933 een nabestaandenpensioen heeft. Dat we het toen in Nederland al zo goed geregeld hadden! Dat we een bestaansgarantie gaven die gebaseerd was op solidariteit, dat vind ik wel heel speciaal. Als ik daar nu zo over na zit te denken.  

Het is mooi dat je met elkaar een vorm van solidariteit organiseert die zelfs dit soort extreme situaties dekt zonder dat iemand daar last van heeft. Jij en ik hebben daar geen vragen over gekregen. Dus blijkbaar heb je in het systeem iets zitten wat ook in extreme situaties voorziet. Iemand die op hele jonge leeftijd iets meemaakt, iets dat je niemand gunt en dat je er dan in ieder geval voor zorgt dat diegene geen financiële problemen heeft. Dus er zijn op dat moment een heleboel problemen, een heleboel zorgen en een heleboel verdriet, maar niet over je financiële situatie. 

Ik ben blij dat er in het nieuwe pensioencontract nog allerlei sollidariteitsreserves ingebouwd zijn.  

Voor mij is de les naar de toekomst: laten we niet alleen maar individualiseren, want dan vallen er mensen tussen de wal en het schip. En dan krijgen we een samenleving waarin mensen alleen maar op zichzelf aangewezen zijn. Ik vind het een vorm van beschaving bijna. Dat je iets organiseert met elkaar waardoor als het heel slecht met je gaat, dat je dan kunt terugvallen op iets. Ook naar de toekomst toe!