Verhaal van Joke Ruwen-Stuursma   

FIRE als inspiratiebron voor mijn pensioen 

Ik was ongeveer 29 jaar en ik begon net met mijn eerste échte baan. Bij deze werkgever gingen ze in die periode over op een nieuwe pensioenleverancier. Om iedereen te informeren werd een presentatie gegeven over pensioenen. Een van de betrokken collega’s vertelde dat hij te veel risico had genomen met zijn pensioen en hierdoor een pensioen-gat had. Hij waarschuwde de jongere collega’s in het bedrijf: ‘Risico’s kun je nemen als je jong bent, maar als je ouder wordt moet je het wel in de gaten blijven houden en niet vergeten.’ Ik dacht aan de verschillende baantjes die ik hiervoor had gehad en vroeg me af: ‘Wat heb ik nou eigenlijk aan potjes? Heb ik een keuze in risico’s nemen met een pensioen? En hoe zie ik dat dan voor mezelf?’ Twee jaar later bij hetzelfde bedrijf kwam er weer een moment waarop ik over mijn pensioen ging nadenken. Mijn manager kreeg longkanker en viel twee jaar voor haar pensioen uit. Gelukkig herstelde ze. Maar ik realiseerde me: ‘ Niet iedereen haalt zijn/haar pensioen.’ En wat doe je dan met je toekomstplannen? Ook gebeurde het dat mijn voorganger van mijn huidige werk bij de gemeente met pensioen ging. Zijn idee voor de toekomst was onder andere om lekker te gaan hardlopen met de honden. Echter, door artrose kan hij  nooit meer hardlopen. Kortom ik heb meerdere keren in mijn nabije omgeving gezien dat de toekomstplannen van mensen rondom hun pensioen niet uitkwamen.  

Tegelijkertijd worstelde ik met de vraag of ik nu wel of niet de kleine pensioenpotjes bij elkaar moest onderbrengen. Het idee is dat je dat moet doen bij het pensioenfonds van de werkgever waar je het langste zit. Maar het is ook weer niet echt gebruikelijk om heel veel jaren bij één werkgever te zijn. Heeft het dan wel nut? Het bleek niet gemakkelijk voor mij om hierin keuzes te maken of stappen te ondernemen. Later ontstond de situatie dat ik ontslagen werd bij mijn vorige werkgever en ik daarna voor de gemeente ging werken. Rond die tijd vertelde mijn man mij over FIRE: Financial Independence Retire Early. Een stroming overgewaaid uit Amerika. Mensen die daar vol voor gaan, en daar behoor ik niet toe, snoeien hard in hun uitgaven. Ze besparen op alles waar ze op kunnen besparen en leggen zo een groot deel van hun inkomen opzij. Leg je tien procent van je inkomen opzij, dan heb je negen jaar werken nodig om een jaar eerder te stoppen. Maar weet je vijfenzeventig procent van je inkomen opzij te zetten, dan heb je vier maanden nodig om een jaar eerder te stoppen. De fanatiekelingen snoeien zo hard mogelijk in hun uitgaven, zodat ze, bij wijze van spreken, op hun veertigste met pensioen kunnen. De ontslagvergoeding was in elk geval voor mij een mooi startkapitaaltje om te beleggen. Dé aanleiding om hiermee te beginnen voor mij. Ook ging ik meer verdienen en ik besloot alles wat ik meer verdiende rechtstreeks naar de beleggingsrekening over te maken. Zo heb ik niet het gevoel dat ik moet besparen, maar krijg ik tegelijkertijd wel controle over mijn financiële toekomst. Én het biedt de mogelijkheid om eerder met pensioen te gaan. Dat geeft me een gerust gevoel.