Verhaal van Herman Rozendaal

Ik functioneer het beste als ik regelmaat heb in mijn leven

Ik kom uit een onderwijsfamilie. Mijn ouders zaten in het onderwijs, de broers van mijn vader ook en mijn zus was docent biologie en is later schoolleider geworden. Ikzelf zit vanaf 1977 zit ik in het onderwijs. Sindsdien bouw ik ook pensioen op bij ABP. Ik heb me nooit zorgen gemaakt over mijn geld voor later. Ik had ook niet het idee dat ik actie moest ondernemen. Het ging eigenlijk min of meer vanzelf.

Over de invulling van mijn pensioen, daar begon ik over na te denken toen mijn vader stopte met werken. Toen realiseerde ik me dat het een enorme stap is. Dat was in 1982. Hij was op dat moment niet echt gezond meer. Hij had al een hartaanval gehad en hij is ook niet zo oud geworden. Maar hij heeft toch bijna 10 jaar van zijn pensioen kunnen genieten. Mijn vader moest overigens heel erg nadenken wat hij na zijn pensioen zou gaan doen. En daardoor ging ik hier zelf ook over nadenken. Zo van: wat zou ik willen?

Nu is het zover. Of eigenlijk bijna. Mijn pensioendatum was 19 mei 2022, maar ik wilde het schooljaar afmaken. Ik ben leraar Duits. Ik had een examengroep en die wilde ik tot aan het eind begeleiden. 2 leerlingen kregen een herkansing. Dat loopt dan door tot aan de zomervakantie. En toen het einde van het schooljaar naderde, kreeg ik het verzoek of ik nog wilde blijven. Er is een enorm tekort aan docenten, vooral in de bovenbouw.

Er werd gezocht naar een nieuwe docent, maar er ging nog een collega van de sectie Duits weg. En de 3e docent Duits hier op de Christelijke scholengemeenschap Willem de Zwijger in Schoonhoven zag ertegenop om het nieuwe schooljaar in te gaan zonder 2 redelijk ervaren collega’s. Ze zei het fijn te vinden als één van ons 2-en nog een jaar zou blijven om dingen over te dragen. Zeg maar… hoe ik kan helpen, heb ik toen gezegd.

Ik heb besloten om het komend schooljaar niet meer voltijd aan de slag te gaan. Dat was voorheen wel het geval. Nu ga ik de helft minder uren werken. Er zijn niet per se dingen die ik ernaast wil gaan doen. Maar ik weet van mezelf dat ik het beste functioneer als ik enige regelmaat heb in mijn leven. Op tijd opstaan en op tijd naar bed. Dat is goed voor me. Het gevoel van nuttig zijn, vind ik ook prettig. Dat geeft een werkkring je.

Ik heb geen idee hoe het is om de hele dag niets te hoeven doen. Vakantie is leuk. Maar dan heb je altijd in je achterhoofd: over een paar weken begint school weer. Dat heb ik nooit erg gevonden. Alleen slaap ik altijd slecht tijdens de laatste nacht voordat het schooljaar weer begint. Als ik weer aan het werk ga. Dat is in de afgelopen 40 jaar nooit veranderd.

Hoe het is om helemaal niet meer te hoeven werken en gewoon geld te krijgen, dat weet ik niet. Ik heb nog een jaar om eraan te wennen. Het doorwerken na mijn officiële pensioendatum, dat wil ik maximaal 1 schooljaar doen. Daarna wil ik proberen mijn leven zoveel mogelijk voort te zetten zoals het nu is. Mijn leven verloopt prettig gematigd. Er zitten geen uitschieters bij: geen hoge pieken en geen dalen. Gelukkig maar. Ik floreer het best in gelijkmatigheid. Ik ben heel saai wat dat betreft.

Ik word ouder, maar mijn sociale netwerk natuurlijk ook. En dan besef je dat het belangrijk is om dingen – zoals je pensioen – goed geregeld te hebben. Als je daar op je 60e achter komt, kan je er niets meer aan veranderen. Pensioen opbouwen is niet voor iedereen weggelegd. Er zijn allerlei zzp’ers die op de markt komen. Jongens die pizza’s rondbrengen. Dan denk ik: je sjouwt je een bult. En hoe gaat dat met jou als het op een gegeven moment niet meer gaat? Daar zouden we met elkaar heel goed over moeten nadenken.