Verhaal van Ger Brouwers

Mijn leven is rijker geworden door mijn pensioen

Ik ben al vroeg met pensioen gegaan, op mijn 62e. Ik werkte als leraar ICT bij hoge school Zuyd. We hadden een opleiding Netwerk Infrastructure Design. We besteedden daarin veel aandacht aan de praktijk. Daardoor hadden onze studenten ook hele goede stages. Ze konden echt iets. Ik was vaak bij de afstudeerpresentatie en het gebeurde wel dat het bedrijf waar ze op afgestuurd waren bij de presentatie het contract bij zich had. Die konden daar dan meteen beginnen. Daar was ik trots op.

Kijk die jongens komen binnen in dat eerste jaar en als je dan dat afstuderen ziet, die zijn dan zo enorm gegroeid, dat is gewoon leuk. 

Toen kwamen veranderingen in het curriculum. Het werd steeds theoretischer. De organisatie veranderde ook. We deden eerst alles zelf met een klein team van vier man. Dit werd vervangen door ontwikkelteams die de lesstof ontwikkelden, docenten die de lessen verzorgden en een toetscommissie. Als er iets mis was wees iedereen naar iedereen. Niemand had nog echt de verantwoordelijkheid en daardoor schoot de kwaliteit van het onderwijs achteruit.  

Een collega die ook gefrustreerd was door de veranderingen wist met een goede regeling vervroegd weg te kunnen gaan. Ik had nog een jaar of twee door willen gaan maar wist dat die regeling niet lang meer zou bestaan. Toen kwam ook nog corona en dat haalde het laatste beetje plezier weg. Geen praktijklabs meer, alles moest online. Dat was voor mij het moment om ermee te stoppen. 

Ik heb daarna nog twee jaar als ZZP’er op een andere school gewerkt. Voor anderhalve dag in de week. Om uit te helpen en omdat dat wel leuk werk was. En omdat het minder dan vijf jaar voor mijn pensioenleeftijd was mocht dat.  

Voor ik met pensioen ging deed ik al vrijwilligerswerk. Ik beheer een buurthuis. Zat er toen in het bestuur maar nu ik meer tijd krijg ga ik ook meer doen. Ik draag mijn steentje bij. Mijn ideeën zijn welkom en worden gewaardeerd. Dat gevoel is prettig. 

Ik moest eerst wennen aan mijn pensioen. Je werkt niet meer maar krijgt wel elke maand geld overgemaakt. Dat voelde niet meteen goed. Van de andere kant weet ik dat ik in mijn werkzame leven altijd mijn steentje heb bijgedragen, en dat doe ik nou nog en daardoor wordt dat gevoel langzaam wat minder. 

Ik leef steeds prettiger. Ik voel me bevoorrecht dat ik nu al vijf jaar zo leef en ik hoop dat nog heel lang te kunnen doen. Mijn vrouw is een jaar eerder dan ik gestopt; we zijn financieel onafhankelijk. Het is echt prima zo.  

Ik kan nu rustig een dag in mijn eentje puzzelen, of zo. Voorheen deed ik dat eigenlijk te weinig. Toen ik nog werkte hing er eigenlijk altijd ‘een wolk’ boven je. Zo van, eigenlijk moet die presentatie nog aangepast worden, eigenlijk moet dit nog, eigenlijk moet dat nog. Je hebt nooit de tijd om alles te doen waarvan ik vind dat ik het zou moeten doen. Ik ben niet zo dat ik gewoon mijn lesje af kan draaien en dat het dan oke is. Ik wil het altijd goed doen. Die innerlijke rust die je zou moeten hebben die is er eigenlijk nooit. Maar nu wel dus. Ik ben echt zen geworden. Ik doe nog steeds dingen in dat buurthuis maar het gaat nu anders. Veel meer vanuit een geestelijke rust. Als ik nu eens een boek wil lezen dan kan dat en doe ik dat ook. Mijn pensioen heeft mij veel levensvreugde gebracht.