Verhaal van Erik van der Spek

We blijven op Texel, net als de naar mij vernoemde duintop

Ik heb er niet voor gekozen om eerder te stoppen met werken. Ik heb altijd plezier in mijn werk gehad. Ruim 40 jaar was ik boswachter op Texel. Een prachtig werkgebied. In mei 2022 ging ik met pensioen. Langer doorwerken, iets wat ik eerder wel eens overwogen heb, was niet mogelijk. De cao is ongeveer 2 jaar geleden aangepast en dat betekent dat je moet stoppen op het moment dat je de AOW-leeftijd bereikt. Maar vertrekken van Texel is gelukkig niet nodig.

De dag dat ik met pensioen ging was een gezellige dag. Ik werd door mijn collega’s van Staatsbosbeheer opgehaald en vervolgens zijn we gaan picknicken in De Slufter hier op Texel. Daar verrasten mijn collega’s me door te vertellen dat er een duintop naar me is vernoemd. De duintop heet Eriks-nol. Nol is een ander woord voor duin. Deze duintop zal waarschijnlijk niet op deze plek blijven liggen. Als de monding van De Slufter verplaatst, zal de duintop op een gegeven moment afbreken. Of hij groeit meer naar het noorden in de loop van de tijd. Eén van de dingen waar ik me de afgelopen jaren voor heb ingezet is het terugbrengen van de dynamiek in de duinen. Duinen zijn van nature dynamisch maar in de loop van de vorige eeuw steeds meer vastgelegd, door het planten van helm en door bemesting via de lucht.

Mijn vrouw en ik hebben op 8 plekken op Texel gewoond. We verplaatsen ons op het eiland. Net als de naar mij vernoemde duintop zal doen.

Ik vond het best een worsteling om alles op tijd af te ronden voordat ik met pensioen ging. Maar dat is redelijk gelukt. En nu ik met pensioen ben, sta ik op de gewone tijd op. Tijdens de ochtendkoffie lees ik de krant. Deze komt met de 1e boot mee en dat is niet vroeg genoeg om tijdens het ontbijt de krant te kunnen lezen. Maar nu heb ik hier alle tijd voor.

Ik hoop niet dat de wereld zo sterk gaat veranderen dat het pensioenpotje niets meer voorstelt. Dat risico zit er wel in nu we kampen met hoge inflatie en andere ongein. Maar somber ben ik hier niet over. Waar ik me wel druk over maak is het feit dat we al decennialang weten dat we onze leefstijl moeten aanpassen vanwege het klimaat. Op een gegeven moment zal het toch moeten en dan komt de klap harder aan. Meer dan de helft van de Nederlanders woont beneden zeeniveau en als de zeespiegel flink gaat stijgen is er echt een probleem. We zijn daarop te laat gaan anticiperen. Ik hoop dat Duitsland ons ruimhartig wil opvangen, wanneer we blijven uitstellen. Want allemaal op de Veluwe dat wordt te krap.

Ook ABP zou in het beleggingspakket meer rekening moeten houden met het klimaat en duurzaamheid in brede zin. Er zijn stappen gemaakt door ABP. Net als in de samenleving als geheel. Maar we moeten hier nog serieuzer mee aan de slag. We zullen nog grotere stappen moeten zetten. Wat de meest juiste stap is voor ABP weet ik niet. Maar 1 van de dingen waar ze naar zouden moeten kijken is de investeringen die ze doen in onroerend goed in laaggelegen gebieden in Nederland. Het is naar mijn idee van de zotte dat er nog altijd geïnvesteerd wordt in nieuwbouw op 5 of 6 meter beneden zeeniveau. En als je daar toch gaat bouwen, zet dan iets neer wat weken overeind kan blijven staan als de boel onderloopt. Het zal waarschijnlijk weken duren voordat de laatste mensen uit de overstroomde gebieden gehaald kunnen worden.

We moeten niet wegkijken. Daar zijn we met zijn allen heel goed in. Grootschalige overstromingen zijn weliswaar een klein, maar wel een reëel risico. Mijn boodschap is – en dat geldt voor iedereen: kijk naar mogelijkheden om zoveel mogelijk energieneutraal te gaan leven. Er moet door de politiek een paar grote dingen gedaan worden. Maar eigenlijk moeten we allemaal aan een verbetering van het klimaat werken.