Verhaal van Carlo Hagemann

10 jaar ouder in 8 weken tijd

Carlo Hagemann is docent Sociale Wetenschappen bij de Radboud Universiteit

Ik ben universitair docent bij de vakgroep Communicatiewetenschap van de Radboud Universiteit in Nijmegen. En dat ben ik al 25 jaar. Ik hou me vooral bezig met lesgeven. Minder met onderzoek. Ik ben op dit moment 60 jaar. Maar zo voelde ik me lange tijd niet. Laat ik zeggen: een jaar geleden was ik voor mijn gevoel nog 50. En nu ben ik én voel ik me 60. En dat maar een jaar later.  

Vorig jaar ging ik eind oktober een weekendje naar Polen voor de bruiloft van een voormalig au-pair. Tijdens het feest ging ik naar het hotel, want ik voelde me niet goed. Ik kreeg een koortsaanval en lag helemaal te shaken. Ik heb toen zo goed als ik kon naar mijn familie geappt: ‘Het gaat niet goed. Ziekenhuis’. Toen hebben ze me snel naar het ziekenhuis gebracht. In het ziekenhuis deden ze allerlei onderzoeken. De doktoren zeiden vervolgens tegen me dat ze troponine in mijn bloed hadden gevonden en dat ik een hartaanval had gehad.

Ik dacht meteen: dat kan niet! Nou ja, het kon dus wel. Zo ben ik in Polen in het ziekenhuis terecht gekomen. Een cardioloog uit Wrocław, dokter Kwianecki, deed een catharisatie en zo kwamen ze tot de conclusie dat ik drie bypasses nodig had. Die operatie is begin november uitgevoerd. En in het ziekenhuis deden ze daarna ook de revalidatie. Die duurde zes weken. Best bijzonder, want in Nederland word je er meteen weer uitgeschopt na een operatie. Dus ik ben in Polen gebleven. Met de ambulance naar Nederland terugkomen was geen optie. Tot 5 december heb ik in het ziekenhuis gelegen, daarna was ik vrij en ging ik met mijn vrouw naar een hotel. Daar kreeg ik een paniekaanval. Toen moest ik weer naar het ziekenhuis. Wat bleek? Het hart was prima, maar ik had een corona-infectie… daarom heb ik nog tien dagen in isolatie gezeten.  

Ik heb uiteindelijk acht weken binnen gezeten. Behalve dan even van de ambulance naar de ingang van het hotel. Je moet je voorstellen: ik lag in een ziekenhuis waar slechts de doktoren en enkele verpleegsters Engels spraken. Dr. Kwianecki sprak Frans. En mijn kennis van het Pools bestaat uit twintig woorden. Plus het was COVID-tijd, dus je had verder ook geen bezoek. Mijn vrouw en oudste zoon waren wel in Polen voor ondersteuning, maar mochten dus het ziekenhuis niet in. Alleen voor mijn zestigste verjaardag werd een kleine uitzondering gemaakt. Ik heb in de tijd in Polen heel veel geappt met vrienden, familie, collega’s, studenten. Dat heeft me er doorheen gesleept. 

Net voor Kerst kwam ik 12 kilo lichter terug naar Nederland. Het eten in het ziekenhuis was niet lekker. En de matrassen waren ook heel slecht. Dus echt goed slapen deed ik niet. Het was geen pretje. Toen ik terugkwam, was ik 60 jaar. En toen dacht ik aan de pensioenleeftijd van 67 jaar. En 67… dat was nog 7 jaar. Ik realiseerde me dat ik niet tot die tijd wil doorwerken. Ook al vind ik mijn werk met studenten nog steeds heel leuk. En dan komt je pensioen ineens dichterbij…

Maar echt makkelijk is het niet om nu eerder met pensioen te gaan. Zo’n 10 jaar geleden was het veel makkelijker. Dat is bekend. Maar nu is dat anders. Je wordt nu ernstig aangemoedigd, ik wil niet zeggen gedwongen – of misschien toch wel – om tot je 67e door te werken. Maar voor mij is dat geen prettige gedachte. Het valt me dan ook behoorlijk tegen. Het is niet meer zoals vroeger. Er zijn nu te veel ouderen en te weinig jongeren. Maar je kunt wel zeggen dat de echte boomers, ik ben zelf van generatie X, goed voor zichzelf hebben gezorgd.  

Als ik met pensioen ben, zou ik graag een podcast willen maken: Achter de Geraniums.. En dan ga ik mensen interviewen over wat ze zoal doen. Of wat ze dénken te gaan doen. Zodat ze juist niet achter de geraniums komen te zitten. Maar of dat doorgaat, dat zullen we zien. Ik denk ook dat ik veel zou gaan wandelen. Lekker door de bossen. En ik speel golf. Voor de rest denk ik dat ik toch wel achter de geraniums terechtkom. Lezen, series kijken. Gewoon, het domme werk. Ik denk wel dat ik me ga vermaken, want ik heb genoeg interesses. Maar het is wel zo dat als ik stop met werk, ik écht stop.