Verhaal van Alexander Slijters

Bewijs van leven uit Oekraïne

Tijdens mijn werk als ondersteuner op het KlantContactCenter kreeg ik een telefoontje van één van onze medewerkers. Deze collega had een fout gemaakt en daardoor werd de deelnemer met mij doorverbonden. 

Deze vrouw woont in Oekraïne en had een brief van ons ontvangen waarin stond dat ze het levensbewijs moest opsturen. Mevrouw was in lichte paniek omdat ze niet wist hoe ze dit gezien de situatie in Oekraïne moest doen. 

Ik heb daarop contact opgenomen met de backoffice en de situatie uitgelegd. Normaal gesproken moet een deelnemer naar het consulaat om het levensbewijs te laten invullen en stempelen, maar dat was nu niet mogelijk. 

Bij wijze van uitzondering mag een deelnemer een foto opsturen waarop hij of zij staat afgebeeld met de krant van die dag en een geldig legitimatiebewijs, maar gezien de oorlog was ook dat nu niet mogelijk. 

Bij de deelnemer was duidelijk een bepaalde paniek te bespeuren, omdat ze de laatste tijd al heel veel had meegemaakt. En met name de vraag “Hoe zit het nu dan met mijn pensioenbetaling” kwam in dit gesprek duidelijk naar voren. 

In overleg met de backoffice hebben we het volgende kunnen regelen. Zodra het weer mogelijk is, moet alsnog de normale procedure gevolgd worden, maar voor nu werd deze deelnemer op actief gezet, omdat zij de benodigde formulieren echt niet kon aanleveren. Dit betekent dat de pensioenbetaling gewoon gedaan wordt, ook al hebben wij het levensbewijs (nog) niet ontvangen. 

De deelnemer heeft het als heel positief ervaren dat er een uitzondering voor haar werd gemaakt, maar vooral dat ze zo fijn geholpen is door de medewerkers. Dit heeft ze ook meerdere keren gezegd tijdens het gesprek. 

Voor ons is het ook heel mooi dat we een deelnemer zo kunnen helpen en er dankbaarheid voor terugkrijgen. Daar doen we het voor als KCC zijnde. Dit zijn de bijzondere gesprekken die je maar zelden krijgt en die het werk zo waardevol maken.